Menu
Strona główna Historia Parafii Drewniana Kaplica Historia KościołaKościół w Zagłobie postawiono na sposób orientowany, to znaczy ołtarzem głównym na wschód. Na budowę kościoła w Zagłobie
Kleniewscy przeznaczyli majątek Świdry pod Janowem Lubelskim /sumę 50000 rubli/.
Od szybkiego sprzedania tego majątku uzależniana była też szybkość budowy kościoła.
Za radą ks. Antoniego Brykczyńskiego zrezygnowano przy budowie kościoła w Zagłobie z kamienia wapiennego /tzw. wapniaka/
na rzecz czerwonego granitu. /Ks. Brykczyński, 1843 - 1912, jest autorem książki „Dom Boży”,
był także autorem prac poradnikowych poświęconych polichromii kościelnej, ołtarzom i ikonografii /.
Do budowy kościoła w Zagłobie użyto czerwonego granitu, kamienia, który sprowadzono w 1882 r.
z za Wisły na planowaną wcześniej rozbudowę kościoła w Wilkowie, której jednak nie wykonano.
Część tego kamienia użyto wcześniej na budowę cokołu pałacu w Szczekarkowie oddanego do użytku w latach 1912 - 1913,
a który spalił się już w 1915 r. Według miejscowych opinii budowa kościoła w Zagłobie miała być jakby zadośćuczynieniem Kleniewskich
za wykorzystanie do budowy pałacu kamienia przeznaczonego na rozbudowę kościoła w Wilkowie, pałacu który miał tak dziwną i krótką historię.
Z księgi kasowej z lat 1927 - 38 znajdującej się w Archiwum parafialnym wiadomo, iż kamień ten był kupowany także u osób prywatnych z Łazisk,
Janiszowa i Poniatowj /między innymi u Kwaśniewskiego, u Jana Olender i Jana Strawy/. Obróbką tego kamienia zajął się kamieniarz Józef Cybulski,
specjalnie sprowadzony do Zagłoby z Dobrzynia nad Wisłą. Po uporaniu się z projektem i pozwoleniami na budowę oraz po
nagromadzeniu materiałów na fundamenty, przystąpiono niezwłocznie do przygotowania terenu pod budowę kościoła.
Późbniej kopano i zalewano fundamenty, aby dnia 20 sierpnia 1907 roku mogło odbyć się poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego.
Uroczystość poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego przygotował sam Kazimierz Skórewicz. Ksiądz Antoni Chotyński,
kapelan rodziny Kleniewskich i rektor drewnianej kaplicy w Dratowie, dokonał poświęcenia kamienia węgielnego pod wznoszony kościół.
/Kleniewscy nie darzyli wielką sympatią ks.Chotyńskiego/. Do wybuchy pierwszej wojny światowej nie wiele wybudowano.
Na podstawie „Wspomnień” /str. 151/ były tylko fundamenty, a według Waldemara Baraniewskiego / „Kazimierz Skórewicz”
Warszawa 2000 r. str. 46/ pobudowano częściowo główne mury. Dalsza budowa kościoła w Zagłobie prowadzona była dopiero po śmierci
Jana Kleniewskiego, która nastąpiła 28 grudnia 1918 r., i gdy Maria Kleniewska zamieszkiwała już na dworze w Zagłobie /od VI 1918 r./,
a później w Dratowie /od X 1923 r./. W 1924 roku proboszczem parafii Dratów – Zagłoba został ks. Władysław Walencik i
on przejął na siebie główny ciężar budowy kościoła i dopiero właściwie wtedy budowa nabrała tempa. Księdza Walencika uważa się
za głównego budowniczego kościoła, on czuwał nad całością budowy. Na podstawie materiałów będących w archiwum kościoła w Zagłobie wiadomo,
że w roku 1930 były już mury kościoła, w 1930 - 31 strop i od 1932 rozpoczęto budowę konstrukcji dachu – murłaty, krokwie.
Część kantówki na więźbę dachową /74 m po 85 zł., i część desek 31,1/2 m o 1,1/2/ zakupiono jeszcze w 1929 r. od Jana i Aleksandra Walencików.
Dachówkę ceramiczną na krycie kościoła sprowadzano koleją z Zakładów Ceramicznych w Grudziądzu już od 1930 r./ pierwszy transport XI - XII/,
a zakończono w 1937 r. /ostatni transport/. Spłatę należności za dachówkę zakończono 4 V 1937 r..Za dachówkę, jak wynika z księgi
kasowej zapłacono 8352,63 zł., a za transport 923,19 zł. W roku1932 i w początku 1933 r kościół był już pokryty dachówką bez wieży,
której budowa w tym czasie jeszcze trwała. Budowy wieży nie ukończono nawet jeszcze i w 1934r. Kościół dachówką krył Stefan Koza /1930?/.
W 1934 r. w kościele wstawiano okna i częściowo drzwi oraz rozpoczęto tynkowanie wnętrza.
Jak wynika z księgi kasowej przy budowie kościoła, za pieniądze, zatrudnione były następujące osoby: Głaszczka Jan w latach 1927 - 1935;
Mazurkiewicz Jan - w 1927-1932; Wójtowicz Florian - 1928-1932, Grudziński Wacław -1930 r.; Rembosz Stanisław – kowal - 1930 r.,
Janeczka - 1930 r., M. Motowiecki – 1930 - 1933; Głogowski Jan 1931 r., Głogowski Mikołaj 1931 r., Koziarz Stanisław /ze Żmijowisk
cieśla - stolarz/ 1931 - 1938/.
Budowę kościoła w stanie surowym zakończono w 1938 r.- tak że można było już w styczniu 1939 roku /30 stycznia/ w niewykończonym jeszcze do końca kościele, urządzić pogrzeb i odprawić Mszę w czasie pogrzebu budowniczego tego kościoła ks.
Władysława Walencika bestialsko zamordowanego.
Od pogrzebu księdza Władysława Walencika rozpoczęto regularnie odprawiać w niewykończonym jeszcze kościele. Posadzka kościelna z tamtego czasu była wylana z cementu. Drzwi kościoła, poza drzwiami wejściowymi do kaplicy przedpogrzebowej, oraz klamki i okucia, pochodzą z lat czterdziestych i są prawdopodobnie projektowane przez Skórewicza /na zewnętrznych drzwiach do zakrystii widnieje wyryta data 1944 r./.
Ambicją Marii Kleniewskiej było, aby kościół w Zagłobie był konsekrowany przez Prymasa Polski. Z prośbą o konsekrację kościoła w Zagłobie do Prymasa Augusta Hlonda /1881 - 1948, kardynał od 1926 r. / zwracała się Maria Kleniewska przez Biskupa Mariana Leona Fulmana już w 1936 r., ale ta konsekracja nie doszła do skutku z przyczyn od niej niezależnych. Po raz drugi, już przez biskupa Stefana Wyszyńskiego Kleniewska prosiła Prymasa o konsekrację kościoła w Zagłobie zaraz po II wojnie światowej. Wyznaczono nawet wtedy przybliżoną datę tej konsekracji na 17 sierpnia 1947 r. Jednak do planowanej konsekracji w sierpniu 1947 r. też nie doszło, gdyż Prymas nie był wcale w tym roku w tych okolicach. Prymas Hlond odwiedził wprawdzie w lipcu 1948 r. Opole Lub. i Kazimierz, ale do Zagłoby nie przyjechał, a po tym w niedługim czasie umarł /zmarł 22 X 1948 r./. Kościół w Zagłobie konsekrował dopiero 24 czerwca 1948 r. biskup lubelski Stefan Wyszyński. /Ksiądz Biskup Wyszyński Kościołem w Lublinie kierował od 4 marca 1946 r. do 12 listopada 1948 r./. Wcześniej bo 8 sierpnia 1947 r. sprawę konsekracji kościoła w Zagłobie omawiał biskup Wyszyński z proboszczem Zagłoby ks. Stanisławem Grzebalskim, gdy odwiedzał parafie nadwiślańskie, /Piotrawin, Wilków, Kazimierz /, w których remontowano kościoły po zniszczeniach drugiej wojny światowej. Sprawę konsekracji omawiał też z Marią Kleniewką, którą znał od dawna, bo od czasu gdy przebywał w jej dworze w Dratowie, nie będąc jeszcze biskupem. Omawiał z nią tę sprawę, gdy 16 sierpnia 1947 r pełnił posługę biskupią w Domu Pasterek na Wiktorynie w Lublinie, gdzie od 19 IX 1944 r., aż do śmierci Maria Kleniewska mieszkała. Maria Kleniewska nie była obecna na konsekracji kościoła w Zagłobie, bo wcześniej zmarła /10 września 1947 r. o godz. 1,15 w Domu Sióstr Pastrek na Wiktorynie w Lublinie/. Konsekracja kościoła w Zagłobie odbyła się w czasie wizytacji biskupiej parafii nadwiślańskich w czerwcu 1948 r. Biskup Stefan Wyszyński 22 czerwca wizytował Kluczkowice, 23 - Piotrwin, 24 - Zagłobę i 25 - Wilków. W protokole wizytacji biskupiej z 1948 r. o kościele jest następująca wzmianka : „z braku odpowiedniego wyposażenia świątynia jak i zakrystia nie robią najlepszego wrażenia”.
• FRESK „UKORONOWANIE N.M.PANNY”
Autorem tego fresku jest malarz Antoni Michalak /1902 - 1975/,
żonaty z Marią Chylewską /1916 -1992 /. Ślub jego odbył się w kościele w Zagłobie 16 sierpnia 1941 r.
Po ślubie razem z żoną zamieszkali w jego willi w Kazimierzu n/Wisłą. Teściową Michalaka była Wanda Koszutska –
Chylewska /1888 - 1973/ przyrodnia siostra zięcia Marii - Witolda Iłłakowicza, synem ich Janusz Michalak zamieszkały obecnie w Kazimierzu Dolnym.
W 1940 r. Michalak namalował również portret ks. Korniłowicza i Marii Kleniewskiej,
gdy podczas mroźniej okupacyjnej zimy przebywał na dworze w Dratowie.
Fresk w kościele Zagłobie rozpoczął malować na przełomie lata i jesieni 1942 r.,
a następnie kontynuował prace w roku 1943, wykonując najpierw projekty tego fresku na kartonach.
Na jednym z projektów jest też Maria Kleniewska sportretowana przy klawikordzie, to miało być również namalowane na fresku w kościele.
Wiemy o tym, gdyż projekty tego fresku zachowały się w zbiorach jego syna Janusza w Kazimierzu.
Myśl takiej polichromii dla kościoła w Zagłobie powstała na wniosek Zofii Kleniewskiej, żony Witolda, syna Marii,
która taką polichromię widziała w akademickim kościele w Lublinie. Maria Kleniewska chciała natomiast,
aby w presbiterium kościoła w Zagłobie była rzeźba Wieczerza Pańska według projektu prof. Korzenowskiego,
spod Katowic lub P. Sosnowskiego z Lublina albo prof. Hukana z Krakowa. Głównym fundatorem tego fresku był Przemysław,
syn Marii. Ze źródeł wiemy ze fresk ten nie był dokończony jeszcze w 1958 r.
• OŁTARZ GŁÓWNY NA SKRZYŻOWANIU NAW – ołtarz odwrócony do wiernych z 1948 r.,
budowa tego ołtarza zaproponowana została w czasie wizytacji biskupiej w 1948 r.
• PĘKANIE KOŚCIOŁA - w dokumentach kościelnych są wzmianki o pękaniu kościoła z następujących lat 1958,
1962, 1963, 1967, 1968, 1969.
• INSTALACJA ELEKTRYCZNA [ŚWIATŁO] - Instalację elektryczną w kościele założono w 1958 r.,
całość wymieniono w latach 1978 - 1980. Z tego czasu są kinkiety i żyrandole.
18 I 1997 r. - wymieniono tablicę rozdzielczą i założono halogeny oraz w 1997 r.
zamontowano instalacje grzewczą (piece akumulacyjne). Instalację tą zamieniono w 2006 roku na cztery dmuchawy zasilane siłą,
wykonawcą jej był Andrzej Woźniak z Puław. W latach 2002 - 2003 – założono oświetlenie halogenowe na zewnątrz.
W roku 2003 r., zlikwidowano linię napowietrzną zasilającą kościół w energię elektryczną zastępując ją
podłączeniem ziemnym i założono lampę oświetlającą główny parking /fundator - Wosik Mirosław z Lasu Dębowego/ oraz
lampę oświetlającą plac przy nowej plebanii. W roku 2004 założono lampy oświetlające teren poza ogrodzeniem cmentarza przykościelnego,
a w 2005 lampy oświetlające kościół od frontu - prace te wykonali Jarosz Stanisław i Bełżek Krzysztof z Zagłoby.
• AMBONA – z 1964 r., wykonał ją Olszta Stanisław z Krężnicy Jarej, a projektował inż. Tadeusz Witkowski z Lublina.
• MALOWANIE KOŚCIOŁA – 1964 - 65 /pierwsze/; a następne 1972; 15 - 30 V 1979 Pecka z Frampola; 16 VI - 13 VII 1997 r.
Gasiński Andrzej z Chodla.
• FIGURA MATKI BOŻEJ NA FRONTONIE WIEŻY – ofiarowali ją mieszkańcy Wrzelowa 3 V 1966 r.,
a poświęcił ją ks. Józef Mazurek, proboszcz parafii Wilków.
• TABERNAKULUM PANCERNE - poświęcił go Biskup Piotr Kałwa 3 XII 1967 r.
• SCHODY CEMENTOWE NA CHÓR - wykonano je w 1971 r.
• EPITAFIA W KRUCHCIE KOŚCIOŁA:
1. Ks. Władysława Walencika z 5 IX 1971 r. - poświęcone przez dziekana oplskiego, ks. Karola Mareś
2. Ks. Franciszka Supryna
3. Ks. Romana Wesołowskiego
4. Ks. Józefa Gąbki
5. Ks. Mieczysława Gaca
• POKRYCIE KOŚCIOŁA – dachówkę którą był od początku pokryty kościół zmieniono na blachę ocynkowaną w okresie
- początek roku 1972 do IX 1973 r.
• MALOWANIE DACHU – VII 1991 r. /jasny orzech/; V - VI 2003 r. /brąz/ i progi przeciwśnieżne
• REMONT RYNIEN I KOSZY SPUSTOWYCH – 8 IX 1996 r.
• ŻALUZJE NA WIEŻY – XII 1966 r.; XI 1991 r.
• ŁAWKI są z 1973 r.; szczebelkowe 1980 i 1984 ; w prezbiterium z 1985 r.
•
POSADZKA
- w nawie głównej z terakoty z roku 1974, w prezbiterium z marmuru,
ułożona przez Kazimierza Romańskiego z Kielc z 1982 r., w zakrystii i kaplicy z marmuru ułożona przez Kazimierza Romańskiego w maju 1983 r.
• STOJAK NA CHORĄGWIE – wykonany w 1975 r. przez Mariana Świątka z Kol. Kłodnica
• KLĘCZNIKI:
- 4 metalowe – wykonane przez Mariana Świątka z Kol. Kłonica
- drewniany
- 8 drewnianych z poduszką – wykonane przez Stanisława Krzysztonia z Janowa Lubelskiego
w roku 1977 r. - dar młodzieży dla parafii.
• STACJE DROGI KRZYŻOWEJ – z 1977 r. - metalplastyka, stacje wykonane zostały przez Włodzimierza Hessa z Lublina
Fundatorzy poszczególnych stacji:
1 - wspólna, zorganizowana przez E. Świątek z Zakrzowa, 2 - Czuba Władysław i Lucyna z Zakrzowa, 3 Czuba Stanisław i Mieczysława z Zakrzowa,
4 - Witczak Wacław i Henryka z Zakrzowa, 5 - Tupaj Stanisław i Alfreda z Zagłoby, 6 - Maciejczak Edward i Jadwiga z Kol. Koło, 7 - wspólna,
8 - Kółko Różańcowe z Braciejowic, 9 - Pastwa Stanisław i Alina z Braciejowic, 10 - Banaś Marian i jego matka Agnieszka z Lasu Dębowego,
11 - Banaś Czesław i Jadwiga z Lasu Dębowego, 12 -Czapla Władysław i Feliksa z Lasu Debowego, 13 - Czarnecki Józef i Feliksa z Rybaków,
14 – uczestnicy pielgrzymki do Częstochowy.
• WITRAŻE – powstawały w latach 1977 - 1985 r., projekt magistra Jana Standa z Krakowa,
a wykonał je Mikołaj Dziadzina /Zakład Usługowy Renowacji Witraży w Krakowie/.
1. Narodzenie Pana – z 1977 r.
2. Ukrzyżowanie – z 1978 r.
3. Nawiedzenie św. Elzbiety - z 1979 r., fundacja Zakrzowa
4. Zwiastowanie – z 1979 r., fundacja Niedźwiady Dużej i Małej
5. Ofiarowanie – z 1979 r., fundacja Lasu Dębowego
6. Św. Anna i Św. Joachim /rodzice Matki Bożej/ – 1980 r., fundacja Wrzelowa
7. Ucieczka do Egiptu – z 1980 r., fundacja Trzcińca
8. Znalezienie Pana Jezusa - z 1980 r., fundacja Braciejowic
9. Wniebowzięcie N.M. Panny – 1982/83, fundacja rodziny Selmajów z Zakrzowa
10.Wniebowstąpienie P. Jezusa - z 1982/83, fundacja młodzieży parafii
11. Kaplica - Matka Boska Ostrobramska – z 1985 r.
12. Kaplica – Pan Jezus Dobry Pasterz – z 1985 r.
13. Zakrystia – Papież Jan Paweł II - z 1985 r.
• NAGŁOŚNIENIE – 1978 r. /wzmacniacz i 42 głośniki/; 1981 nowy wzmacniacz; obecne 29 X 1997 r.
/ wzmacniacz i kolumny włoskie/ i 2002 r / dwa nowe głośniki na zewnątrz i mikrofon bezprzewodowy/. Fundatorzy:
z Lasu Dębowego – 3 rodziny, z Majdan – 1 rodzina, z Niedźwiady Dużej - 2 rodziny, z Rybaków –
1 rodzina, z Zakrzowa – 6 rodzin, ze Żmijowisk – 1 rodzina /fundatorzy pozostają bezimieni na własne życzenie/.
Pozyskaniem sponsorów obecnego nagłośnienia zajmował się Czarnecki Jan z Rybaków, on jest też inicjatorem wielu innych prac w parafii Zagłoba.
• TABLICE OGŁOSZEŃ - jedna metalowa na zewnątrz kościoła i dwie drewniane w kruchcie kościoła wykonane w 1980 r.
•
KONFESJONAŁY
– 6 przenośnych z roku 1980, 2 stałe z 1981 roku.
•
KROPIELNICE PRZY WEJŚCIU
– marmurowe z 1982 r., pierwszą fundowała rodzina Łukasików z Zakrzowa,
drugą rodzina Filipków z Brzozowej. Nad nimi krzyże wykonane z drewna dębowego w 1983 r.
• SZAFY W MURZE – w zakrystii wykonana w 1982 r., w kaplicy kościoła w 1985 r.
• BOAZERIA W PRESBITERIUM – wykonał ją w 1985 r. Krzysztoń Stanisław z Janowa Lubelskiego.
• CHRZCIELNICA - mosiężna zakupiona w 1999 r. /dawna kamienna służy obecnie jako kropielnica w zakrystii/.
• OŁTARZE:
W kościele są cztery ołtarze:
1. Ołtarz przodem zwrócony do ludzi pobudowano w 1948 r. Metalplastyka tego ołtarza –
„Ostatnia Wieczerza” i jego marmurowa obudowa wykonane zostały w 1973 r. Obok tego ołtarza
ambonka,
a na niej metalplastyka „Duch św.” i symbole czterech Ewangelistów wykonane również w 1973 r.,
marmurowa obudowa wykonana przez Kazimierza Romańskiego z Kielc w 1982 r., drewniany blat w 2002 r. Z drugiej strony ołtarza -
świecznik metalowy,
a na nim metalplastyka „Orły polskie” z roku 1973, i marmurowa obudowa z 1982 wykonana też przez Kazimierza Romańskiego z Kielc.
2. Ołtarz przy ścianie - główny – nad tym ołtarzem na ścianie fresk Antoniego Michalaka „Ukoronowanie N.M. Panny”,
pod freskiem metaloplastyka eucharystyczna z napisem „Bierzcie i jedzcie…” „Bierzcie i pijcie…”
wykonana przez prof. Zygmunta Kempe z Częstochowy w 1984 r. Pod metalplastyką boazeria z marmuru albańskiego, cały ołtarz i
antypedium wykonane w marmurze przez Romańskiego z Kielc w 1982 r. Po obu stronach ołtarza słupki z marmuru tzw. biała marianna,
wykonane przez tego samego majstra w 1984 r., a na nich siedmio - ramienne świeczniki /kandelabry/z 1985 r.
3. Ołtarz Matki Bożej – metalplastyka tego ołtarza w miedzi wykonana przez profesora Zygmunta Kempe z Częstochowy w 1978 r.,
obudowa marmurowa tego ołtarza z roku 1982 /Kazimierz Romański/. W ołtarzu tym jest obraz Matki Bożej Królowej Polski namalowany w 1904 r.
prawdopodobnie na klęczkach przez Józefa Chełmińskiego /1849 - 1914/. Obraz ten należał do Kleniewskich, później był w kaplicy sióstr,
przez pewien czas znajdował w kaplicy drewnianej, aby na końcu znaleźć się w kościele. Ołtarz ten poświęcił w
czasie wizytacji biskupiej parafii Zagłoba 15 VIII 1978 r. biskup Zygmunt Kamiński. Przy ołtarzu tym znajduje się metalowy
świecznik z napisem „Totus Tuus” z 1983 r., oraz lichtarz na paschał też z 1983 r. Przy ołtarzu wiszą dwie mosiężne
gabloty z wotami, gabloty wykonał Ryszard Celejewski z Radomia w 2002 r.
W 2006 roku przy ołtarzu tym zamontowano tron dla figury M.B. Fatimskiej. Na tronie tym wypisane są prośby Matki Boskiej z Fatimy.
Tron ten z miedzi wykonał Sikora Stanisław z Lublina. Fundatorem tronu jest osoba, która ufundowała figurę Matki Boskiej Fatimskiej.
Fundatorami tego ołtarza są:
Czuba Władysław i Lucyna z Zakrzowa, Bełcik Jan i Jadwiga z Majdan, Czarnecki Józef i Feliksa z Rybaków, Łajca Wacław i Feliksa z Majdan,
Pęksyk Roman i Janina z Lubomirki, Pluta Małgorzata i Władysław, Filipek Henryk i Genowefa z Lasu Dębowego, Malinowski Stanisław, Piątek Janina,
Czapla Leokadia z USA.
4. Ołtarz Serca Pana Jezusa
– metalplastyka tego ołtarza podobnie jak poprzednich wykonana została
przez prof. Zygmunta Kempe z Częstochowy, obłożenie marmurem świętokrzyskim to dzieło już wspominanego Kazimierza Romańskiego z Kielc.
Postać Pana Jezusa umieszczona w tym ołtarzu ma 2 m. wysokości.
Ołtarz ten jest pamiątką Misji Serca Pana Jezusa odbytych w parafii w dniach 26 IV - 3 V 1981 r. Poświęcił go dnia 1 maja 1981 r.
biskup lubelski Bolesław Pylak.
• DRZWI WEJŚCIOWE Z CMENTARZA PRZYKOŚCIELNEGO DO KAPLICY - wykonano je w 1987 r.
• OBRAZY I FIGURY BĘDĄCE W WYPOSAŻENIU KOŚCIOŁA - oprócz już wymienionych obrazów
/fresku i obrazu Chełmońskiego/ w kościele są jeszcze następujące obrazy:
- obraz M.B. Częstochowskiej który nawiedzał rodziny z racji 1000 - lecia chrześcijaństwa na ziemiach polskich
- obraz Miłosierdzia Bożego /Jezu Ufam Tobie/ - z roku 1984.
- W presbiterium obraz Matki Bozej Nieustajacej Pomocy, który jest pamiatką Jubileuszu 100 - tu lecia rozpoczecia budowy kościoła
i wmurowania kamienia węgielnego (2007 r.)
W kościele są figury:
- Pana Jezusa z otwartym sercem
- św. Józefa
- Matki Boskiej Fatimskiej – fundatorem tej figury w roku 2002 jest osoba wywodząca się z Majdanów /chciała pozostać anonimową/.
Figurę tę poświęcił ks. kan. Tadeusz Flis 15 VIII 2002 r. w obecności ks. Jana Pęzioła. Figura ta odbyła pielgrzymkę po domach parafii
od 19 X 2003 roku do 20 IV 2006 roku. Wędrowała ona przygotowując parafię do jubileuszu osiemdziesięciolecia obchodzonego w 1 do 3
maja 2003 roku, a później do peregrynacji kopi obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, która miała miejsce 14 i 15 września 2005 roku.
Po tych uroczystościach, wędrówka figury była podziękowaniem za te uroczystości i modlitwą o szybką beatyfikację papieża Jana Pawła II,
który zmarł 2 IV 2005 roku. Obecnie figura ta noszona jest w czasie Nabożeństwa Fatimskiego
.
• KATAFALKI: Metalowy, używany przy pogrzebach, wykonał go Marian Świątek z Kol.
Kłodnica i drewniany w kaplicy kościoła /przedpogrzebowej / wykonany w XII 2001 r.,
przez Dudek Ireneusza z Zagłoby.
• ORGANY – 8 - głosowe piszczałkowe mechaniczno - pneumatyczne /6 głosów –
klawiatura ręczno - traktowa mechaniczna i 2 głosy pedał – traktura pneumatyczna/. Organy te odkupiono
w 1958 roku z parafii Boby. Remont organów przeprowadzono w lipcu 1998 r. - Stanisław Jadach organista i
Kwietniewski Andrzej obaj z Chodla/, w marcu zaś wymieniono podłogę na chórze/. Pomimo tego remontu organy
są w dalszym ciągu nie czynne. Obecnie do grania w kościele służą organy elektronowe Estrada 207 AR.
• TABLICA INSKRYPCYJNA W KAPLICY KOŚCIOŁA KU CZCI JANA KLENIEWSKIEGO
- tablica ta wykonana została w białym marmurze w czasie okupacji niemieckiej, prawdopodobnie w 1943 r.,
na polecenie Marii Kleniewskiej /umieszczono ją w trudno dostępnym miejscu, nad wejściem północnym do prezbiterium/.
Autorką napisu była sama Maria Kleniewska. Tekst na język łaciński przetłumaczył Janusz Szweycer /1876 - 1959/,
który w czasie okupacji przebywał przez pewien czas na dworze w Dratowie.
Napis po łacinie umieszczony na tej tablicy:
D.O.M. Condidit Huc Sanctuarium / Ioannes Kleniewski / Fundorum Kluczkowice Łaziska Szczekarków Wrzelów /Dominus/ Cordis Ardore Animi Magnitudine Fidei Sinceritate / Praestans / Operae In Omne Aevum Memorandae Et In Agricultura / Et In Artificio Promotor /Novarum Rationum In Re Oeconomica Polonorum Inventor / Ob Quae Merita/ Quicunque Eum Noverat Diligebatque/ Piam Etius Memoriam Retinebit/ Nomen Etius In Precationibus Nuncupans / Poserisque Commendans.
Tłumaczenie na język polski:
Ufundował tę świątynię Jan Kleniewski, mąż gorącego serca, wielkiego ducha, głębokiej wiary, pan na Kluczkowicach, Łaziskach, Szczekarkowie i Wrzelowie, wiekopomnego dzieła kultury, na roli i w przemyśle dokonał. Na nowe tory gospodarstwo w Polsce wprowadził. Kto Go znał, miłował i cenił, pamięć o Nim zachowa, wspominając imię Jego w modlitwie, a przekazując ją w pokolenia.
• TABLICA INSKRYPCYJNA W KRUCHCIE KOŚCIOŁA KU CZCI MARII KLENIEWSKIEJ wykonana w 2004 r. przez firmę Krzysztofa Furmanek z woj. kieleckiego, projekt Janusz Snieża i Wojciech Włodarczyk, fundatorami tej płyty są Polskie Towarzystwo Ziemiańskie Oddział w Lublinie i Regionalne Towarzystwo Powiślan z siedzibą w Wilkowie. Tablica ta poświęcona została przez arcybiskupa Józefa Życińskiego w uroczystość Jubileuszu 80 - lecia istnienia parafii Zagłoba obchodzoną w dniu 2 maja 2004 r.
Dzisiaj jest